| سیاست تغییر رژیم ایالات متحده در قبال جمهوری اسلامی ایران: از سال 2001 الی 2019 |
| کد مقاله : 1369-IRFP5 |
| نویسندگان |
|
سید اصغر کیوان حسینی *1، محمد یوسفوند2 1دانشگاه علامه طباطبایی 2دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات امریکای شمالی دانشگاه علامه طباطبایی |
| چکیده مقاله |
| سیاست تغییر رژیم به‌عنوان تلاشی برای ایجاد تحول در ترتیبات سیاست داخلی کشورهای هدف و مهندسی ساخت سیاسی این کشورها تلقی شده است؛ سیاستی که به‌منظور همسوسازی دولت مخاطب با سیاست‌ها و اهداف موردنظر طرف اعمال کننده طراحی و اجرا می‌گردد. ایالات‌متحده در دوره جنگ سرد و بعد از آن از سیاست مزبور در ارتباط با دولت‌های مختلف سود برده است. در این نوشتار چگونگی اعمال سیاست تغییر رژیم از سوی امریکا در فضای پسا سپتامبر در مورد عراق، لیبی و ونزوئلا مورد توجه قرار گرفته است. سیاست مزبور با پوشش طیف گسترده‌ای از اهداف از قبیل تمرکز بر ایجاد تغییرات نهادی به‌منظور تسهیل فرایند دموکراتیزه کردن تا ایجاد گذار رادیکال در رأس ساختار سیاسی کشورهای هدف، به انحا مختلف در سلسله مراتب اولویت‌های اقدامی روسای جمهور ایالات‌متحده جای خود را تثبیت نموده است. سؤال اصلی نوشتار حاضر آن است که: در چارچوب سیاست خارجی امریکا بعد از یازدهم سپتامبر، سیاست تغییر رژیم چگونه قابل تبیین است؟ در پاسخ، فرضیه اصلی عبارت است از اینکه: در چارچوب سیاست خارجی پسا سپتامبر امریکا، سیاست تغییر رژیم از ویژگی تداوم و تغییر برخوردار بوده، به این صورت که در کنار پایبندی هر سه کابینه جمهوری‌خواه و دموکرات به سیاست مزبور، در زمان بوش از جهت‌گیری «رئالیسم هنجارگرا»، در دوره اوباما از رویکرد «واقعگرائی عملگرا» و در مقطع ترامپ از «مونروئه گرائی جدید/ ژئوپلیتیک انرژی» تأثیر پذیرفته است. |
| کلیدواژه ها |
| سیاست تغییر رژیم، مبارزه با تروریسم، واقعگرائی هنجارگرا، واقعگرائی عملگرا، مونروئه‌گرائی جدید |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |