| تحلیل سیاست خارجی ایران: از نظریه های پوزیتویستی تا پساپوزیتویستی |
| کد مقاله : 1387-IRFP5 |
| نویسندگان |
|
علی باقری دولت آبادی * دانشیار روابط بین الملل گروه علوم سیاسی دانشگاه یاسوج |
| چکیده مقاله |
| یکی از اهداف بکارگیری نظریه ها در تحلیل رخدادهای نظام بین الملل و سیاست خارجی کشورها فهم صحیح‌تر، عمیق‌تر و دقیق‌تر واقعیت های بیرونی است. برای تحلیل سیاست خارجی ایران طیف متنوعی از نظریه ها تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است. این نظریه ها اگرچه قادر بوده اند مقطعی از سیاست خارجی ایران و یا رخداد مشخصی در آن را توضیح دهند اما در توضیح کلیت آن عموماً با ناکامی مواجه گشته اند. نظریه گفتمان و سازه انگاری دو نظریه متاخری هستند که بیشترین کاربرد را در تحلیل سیاست خارجی ایران داشته اند. سوال اصلی این پژوهش این است که کدام نظریه ها بیشترین کاربرد را در تحلیل سیاست خارجی ایران را داشته اند؟ و چرا ما در تحلیل سیاست خارجی ایران شاهد چرخش از نظریه های پوزیتویستی به پساپوزیتویستی هستیم؟ فرضیه اصلی مقاله به ماهیت سیاست خارجی ایران و چگونگی تاثیرگذاری عوامل مادی و معنایی در شکل دادن به آن اشاره کرده و قابلیت انبساطی موجود در نظریه های متاخر را عامل اصلی گرایش به این نظریات در میان پژوهشگران ایرانی می داند. برای توضیح این مساله از روش توصیفی- تحلیلی و مقایسه ای استفاده شده است. |
| کلیدواژه ها |
| سیاست خارجی ایران، نظریه های پوزیتویستی، نظریه های پساپوزیتویستی، نظام بین الملل |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |